CAN EVİMDE HÜZÜN VAR
Dinlemiyorum artık hicaz ne mahur beste
Şarkılara küs tuttum canevimde hüzün var Acı bir çığlık gibi irkilirim her seste Metaneti unuttum canevimde hüzün var Kapım hiç çalınmasın varsın gelmesin posta Gönlüm herkese kırgın yastayım kara yasta Ne düşmana kinim var nede selamım dosta Yüreğimi uyuttum canevimde hüzün var Bir dutam mutluluktu kuytuda sakladığım El sürmeye kıymayıp sadece kokladığım Kimse çalmasın diye kıyamda beklediğim Umutları kuruttum canevimde hüzün var Hayaldeydi mutluluk sadece bir kaç kare Acımadan sökülüp o da atıldı yere Hüzün pusuya sinmiş ben çareden bi çare Elemleri büyüttüm canevimde hüzün var Bir kırık tebessümü yine kederle yudum Saadet menbaından nasibim yok bir yudum Adım nalan uzağa gidemedim bir adım Kendi içimde yittim canevimde hüzün var Buruk ve mahsun kalbim yara bere her yanım Demek ki yaşıyorum hala yanmakta canım Vefasız yâr elinden kesilirken dermanım Işıkları kapattım canevimde hüzün var Hüznümü emzirirken koynu kara geceler Nihayetsiz elemden sarhoş olur heceler Yastığım çıkın çıkın cevapsız bilmeceler Ne uyudum ne yattım canevimde hüzün var Ziya beklemiyorum ne Güneş’ten ne Ay’dan Tek notalık ezginde mâtem kokuyor gaydan Bir karışlık yer ver de; dokunsun diye faydan " O sadık yâr"e çattım canevimde hüzün var Menekşeler kurudu kırlangıçlar öldü yâr Ellerin içerimde ciğerimi yoldu yâr Bezgin iç çekişimde son bir eyvah kaldı yâr Ne pişmanlıklar tattım canevimde hüzün var Haçerlenmiş yılların ensemdeyken nefesi En yaralı yerimden öpüyor ney’in sesi İstemiyorum öğüt teselli neyin nesi Hakk’a havale ettim can evimde hüzün var |
Turan Ergün.