Elimi uzattığım kadar yakın
Dokunamayacak kadar uzaktın
Bize haram günlerin terkisinde
Limanını şaşırmış yolculardık
Birlikte çıkılacak sefer için
Ne yazık ki geç kalmıştık

Bindiğin gemi son durağına kadar
Uğramayacaktı başka bir limana
Kararlıydın sonu kaça patlarsa patlasın
Sadakat andının ferahlığında
Üzerini örtmeliydi topraklar
Kırılmamalıydı
Eteğimizdeki fincanlar

Olsun yine de
Gıyabında ne çok özlerim seni
Bir daha göremem diye belki
Akşamdan sabaha kör saatleri
Ezerim dişlerimin arasında
Dilerim güneş hiç batmasa
Dilerim penceremdeki resmin
Hiç kaybolmasa

Biliyorum sadece gülen gözlerin avutacak
Bedenimi toprağa sürükleyen kederi
Ne sen açabileceksin parantezleri
Ne ben koyabileceğim
Hayatımı ikiye bölecek kesmeyi

Kes-me dedim de
Bir an olsun kavuşmaktan yana
Ümidimi hiç kesmedim aslında
Mademki bu dünya fani
O vakit şimdiden sözlenelim
Gerçek âlemde buluşmaya