KİMSEYE SÖYLEME..
Kadın başını öne eğmiş gülümsüyordu
Gözlerinde brillant bir ifade Suratında arsız zamanların mahmurluğu Gecelerde rakseden hüzünkar senfoni Oysa bu düşü görmeyi yasaklamıştı kendine Yine de... Belki de.. Diye mırıldandı sessizce Yolculuk nereye..? Her şeye rağmen Finalde.. Kuşan mavi kaftanlarını üzerine Düş yangısı Gönül yortusu Rengi sürgit vakitlere.. Hayalinde... Çizdiğin silueti kavra ellerinle Derken... Bir sevda yarattım rüya bahçelerinde Ne muhteşem Taç Mahal Ne de kumdan kaleler yaptım heybetlice Dünya yuvarlak değil de ne..? Gökyüzüne bakar mısın şimdi..? Yedi renk belirdi Bahar yağmurlarının yerleşkesi Sahi aklıma geldi Bir dilek tut şimdi Kimseye söyleme... HAZAN |