KEDİLERİ SEVERKEN AĞLAYINIZKedim ve ben Ölüyoruz yavaş yavaş Karşılıklı, köşemizde Elenirken eleğinde sıkıntının saatler Mutad olduğu üzre Bazen o benim kucağımda Bazen ben onun Avutuyoruz birbirimizi Özlerken aynı şeyleri gizlice Nasıl tırmalardık hayatı Bir zamanlar şehvetle Gittikçe bozuluyor yazım benim Bozuluyor resmi onun gittikçe Yaptığı eskiden özenle Döşemelerine koltukların, kanepelerin Esin geldikçe pençeleriyle Derim ki ben Kedileri severken ağlayınız Beyaz değil aslında mahzundur kediler Bu şiiri okurken de ağlayınız Görüldüğü gibi Kemiriyor İsmail’i keder |