-Abdülkadir Bulut’un anısına-

Panayırların şairi
Olarak anacak ilerde seni
Lunaparkların değil çocuklar
Pazar yerlerinin, karpuz sergilerinin
Ona göre ayarladın gönyeni

Böğürtlenlerin şairi, karamukların
-Yalnızsın, duyuyorum, onlar kadar-
Issızlığını beklerler patikaların
Kurulalı beri dünya, siperinde hendeklerin
Tek arkadaşları rüzgar

Hamarat çömlekgillerin, yakışıklı testilerin
Dalgıç edalı bakraçların
Çalımla inerler kuyuya hani
Kıskandırarak naylon kovaları
Çok mu üşüyorsun, şiirine sarın

Fesleğenlerin teneke kutularda
Orkidelerin değil
Asmalı kahvelerin, cep aynalarının
Hep de taranmış olurdu bıyığın
Kostak şair, işlemeli mendil

Bunlar değil, dağıtırım sözü üzgünken
Şeydi demek istediğim benim aslında
İnsan öldüğüyle kalıyor
İnsan öldüğüyle kalıyor, ah
Yokluğunun hani kim farkında