Adını Sen KoyŞiirin hikayesini görmek için tıklayın yağmur düştüğünde tenime
kokundaki hasretim içimce ıslanıyordu ve ben adını koyamıyordum...
günler ıslak
Güneş kırıktı sen mevsimden çekilir iken Kış üstüme örtülüyordu yokluğun benliğime yabancı bir soğuktu üşüyordum içimdeki özlemine gözüm gibi bakıyordum kendimde ağlamak ise çare yer, gök arası kirpik meşelerinden daha yakındı bölünmüş çocukluğuma aşınmış geçmiş giz yarına sürme çeker iken kırlaşmış kuşkun’la dilinde ki artık cümlelerin hudutları bitmiyordu sıkıştırdığın zamana hamile kalıyordum ve rahim bir türlü çocuk tutmuyordu işte yüzümde ki duvar ondan boyasızdı üstüme giydirilen ömür pusulasız ve eskiyordu Tanrının dudaklarından gecenin karanlık diline düşmüştü çokluğum azalamıyordum zamandan bir türlü nedense!!! 03/05/2012 Çorlu |
kutlarım beğeniyle okudum..