Son kalpten şiirSana olan hislerim için özürdilerim Sevgilim, Eğer kalbime söz geçirebilseydim, seni asla sevmezdim. Bilseydim, gözlerimi her gece göndermezdim peşinden. İzlemezdim kusursuz yüzünü... Bir dileğim yoktu ki senden Sevgilim, Sadece beni affet yada affetme, çünkü ben seni affetmeliyim. Ben bir erkek gibi başka bir kadını sevdiğini bile bile sevden vazgeçmedim. Ve, Ben bir kadın gibi, sana seslenemesemde sensiz gecelerde gözyaşlarımla duvarlara resimlerini çizdim. Hepsinde sen vardın, ben yoktum, biz yoktuk. Sadece sen... Neden hiç biz olamadık? Neden gözlerine bakarak uykuya dalamadım? Doğru... Ben senin adının içindeki bir noktadan ibarettim, sadece bir nokta. Dünyamı yeşerten bir düş vardı, hayatımın dizginleri düşlerimin ellerinde. Düşlerim hep gece, hep karanlık.. Ve, Karanlıkta sen vardın. Karanlığım ışığımdı, çünkü senin olduğun yer benim aydınlığımdı. Ama güneşsiz bir sabah olamayacağı gibi, Sensizde gerçek bir aydınlık olmuyordu. Gel artık...Gel!. Her gece kendimi dinlemekten yoruldum! Çınlayan sesler senindi, ruhumu kaplayan acıda... Yeni bir anlam veriyorum geceme, karanlığa bir sıfat yüklüyorum. Üç harf ve tek heceden oluşan, Kalbime işlemiş aşkın kadar derin anlamı olan, sonu "en" diye bitiyor. En acı verici, en ateşli, en ölümcül günah "sen" desem sevgilim, tanıdık geliyor mu fısıltılar? Adını duyduğumda canım yanıyor ama asıl canımı yakan, başka bir adın yanında adını duymak... İçinde mi acımıyor sevgilim, bak bana...bak halime... Ben yine sensiz bir günün yokluğuyla gözlerimi açarken, sen gene kimin yatağında uyandın sevgilim?! Kendime sahiplendiğim bedenini hangi şeytanla paylaştın? Sen benimsin, katıksız bir acının tesellisi gibi benim.! belki de benimdin... Üzgünüm, direnişin tahrik ederken susamam... Arzularını coşturan ben değilken susamam... Sen bir başkasının koynundan çıkıp geleceksen bana, vazgeçtim gelme, yanlızlığımı alır giderim... |
Çok güzeldi, etkileyiciydi...Saygı ve selamlar gönülden.