ben.. güya kitap yazmış zavallı ahmak, bunak
ne kolaydır bizi tavlamak,
tüm çabam ismimin dipnotlarda yer almasıdır
bir “falan kitabınızda şöyle buyurmuşsunuz” diye duysak
mutluluğun doruklarındayızdır

bu yüzden değil midir, asistanlarımızın bize muti rolleri
zıt siyasi görüştekilere bile tahammülsüzlüğümüz
gel de gör bu köylü karşısında halimi şimdi
hemen her cümlemde kusur buluyor, sözde köylümüz
mutluluğumuz utancımızdır

söz veriyorum yeminler ediyorum kendi kendime
bu köylü kızın gözünden bakacağım sözde fikirlerime
literatür böyledir diyorum bilgiç bilgiç nafile
herkes ayrı anlar.. kırk delik açıyor her dediğime
mutluluk ciddiyetle okunmaktır

halime bakıp alaycı tavırlarla, “kıyamam” diyor
sarılıyor.. öpüyor, kahkahalar atıyor, halime gülüyor
ben ona bakıyorum, dinliyorum savunmalardayım
ömrümün sonbaharı, sana neler sunayım da, avutayım
mutluluk sevilmek sayılmaktır