Bu gece ruhumu izne ayırdım.
Hayaller arası gezinip duruyorum.
Başıma buyruk takılıyorum gecenin bir yerine
Kendime gülümsüyorum,içten içe.
Uzakta ki noktaya ilişiyor gözlerim,
Gizlemişsin kendini,
Öte ki anılar arasına,
Sıkışıp kalmışsın ben den korkarcasına.
Derinlere dalmış olmalısın ki
Dingin fakat fersiz gözlerin.
Raftaki tozlu kitap gibi sararmış rengin.
Tanımakta zorluk çektim ‘sen miydin? ‘o’
Yoksa ben mi benzetiyordum sana,
Acaba? Dedim.
Tanıdım vefasızın ta kendisiydin.

Ne garip;
Sensiz olmak kolay değil unutamam diyordum,
Ama unutuyormuş insan.
Yaralar derin olsa da ilaçmış her şeye zaman.

İlk verdiğin kırmızı gülde bura da
Yazdığın mektuplarda bir yerlerdedir
Mürekkebi silinse de
Sen den arta kalan önemsiz bir kaç satır
Okuyup da anıları deşmek yersiz.
Hafızamdan her şey silinmiş olsa da
Bilmem kaç mevsim önce bu mevsimdi,
Tanışmıştık biz.

Bu gece;
Yokluğunun hatırlanmayan zaman dilimine
Boş kadehimi kaldıracağım,
Şerefe diyeceğim…
Beni kaybettiğin günün şerefine.
İhanetini hançer gibi saplamıştı yüreğime,
Daha dün gibi değimli?
Gözümden bir damla yaş düşmedi
Buz tutmuştu
Damlalar sağanaklara dönüşüp,
Yüreğimde çağlayanlar oluşturdu.

Kapattım raflardaki tozlu kitapları,
Turkuaz gecelere saklıyorum yaşanmışlıkları.
Aynada ki yansımalara
Birer birer,ekliyorum kahkahaları.
Akreple barışmalı diyorum yelkovan
Benim için işlemeli bundan sonra ki zaman.
Dünya bana doğru dönmeli ve
Yeniden yazılmalı…
Mutlu sonla bitmeli bu roman.


Sen;
Çık artık hayallerimden,tozlu raflarda yeniden al yerini,
Sadakatten vefadan uzaksın sevgili…


Gamze YAĞMUR

24.04.2012