akşamdan akşama
şafaklar sökmüyor artık
kara tortusunu hüznün akşamdan kalan boğulurken son nefesimde denizi dolduruyorum ciğerime duman duman sanki bulsam boğacak gibi denizin gırtlağında ellerim son bir derman tutup sabahları ışıtacak bir tek el var akşamdan kalan |