sakladığım düşlerim
ezdiğim kumlarda kaldı ayak izlerim
senden çok uzaklardan aldığım her soluk yine seni bana getiren rüzgara karışıyordu ben seni izliyordum,gölgemde beni sen o şehirde gezerken ben kendi şehrimde sensizliğe dokunuyordum acıdan kaleler yaptım her seferinde sonra kızarak bozdum niye ben diyerek dönüp arkamı gitsemde bu kalp benle olduğu sürece acımda sevicimde peşimde denizin şu kabarcıkları koşup yakalamak istiyorum çıplak ayaklarımla tenimin her yere değdiğinde hislerim en kendimle savaş içindeyken bir kader yolu çiziyorum attığım her adım beni yürütüp zamanı hızlandırıyor şimdi göze alıyorum her şeyi mutlak hayatta olan sen.... seni unuttuğunu zannedip unutamayan ben gibi |
beğeniyle okudum güzel şiirinizi
sevgi ve hürmetle