Bugün yurdun bahçesinde o güzel çiçeklere ve çimenlere bakarken.Bir kuş görürüm ansızın,o an adı gelmedi aklıma sadece KIZILKUŞ’u hatırlattı bana,seyrine dalarım o bana bakar ben ona;kim önce bakmıştır hatırlamayız.Tek hatırladığım sımsıcak bakışlarımız.
Ben bakarım o bakar sonunda dayanamaz,konar minik ağacın dalına,beni yakından görmek için,gözlerinden ruhunun derinliklerinde bulurum kendimi,KIZILKUŞ’u ararken.
Kuştur kanadı vardır,özgürlük desen onundur,bir anda pırrrr baktım ki uçmuş...

Değerli okurlarım işte buradan geldi ilham ve KIZILKUŞ’a olan sevgimle yoğurdum siz değerli insanlara sundum şiirimi...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bugün çiçeklere uzaktan bakarken,
güzel çiçekler karşımda sevgimi beklerken.
güzelliklerini izlemek için seyre dalmışken,
doğanın güzelliğiyle büyülenirken,

Yine KIZILKUŞ aklımda.
***
Bir kuş konar yanımdaki minik ağaca,
sesinden tanırım, öter hemen beni selamlarcasına.

Gözlerinin içine bakarım, ruhuna seslenircesine,
O da bakar gözlerime beni sev dercesine.

Korkarım onu kaybetmekten; buna rağmen yanaşırım yanına
bir kaç adım daha.

Ne ürker, ne de geri adım atar,

Kuş:

‘’Buyur okşa, sev … beni,
Ben de
seni kanatlarıma alayım
yükseklere çıkarayım
özgürlükle tanıştırayım
engin ufuklarda salınalım
gün batarken güneşi gölgeleyelim
gölgemizi yeryüzüne serelim
gökyüzünün imrenilen varlığı olalım
bembeyaz, şeffaf bulutlarda uyuyalım
bir ömür senle beraber yaşayalım
sen yeter ki benden sevgini eksik etme’’
der adeta bakışları ile gözlerindeki sevinçle...


Bense onun, gözlerindeki ışıltıya bakakalırım,
Yüreğindeki güzellikleri yaşarcasına.

Arada bakar çevresine, bir iki kırıntı var mı diye?
Karnım acıkmış bu insanda anlamaz ki halimden diye?

Tüyleri beni hayret içinde bırakır, rengi kızıldır çünkü,
KIZILKUŞ’(um)dur belki de, yanı başımda durup bana bakan,
O güzel gözleri ile beni kesen.

İzlemeye doyamam; ama seçemem KIZILKUŞ’(um) mudur, değil midir?


Kanatlarını çırpar hürriyeti ve neşesiyle,
Kendisinde oluşan sevinçle.

Ansızın soğuk bir yel eser,
Aramızı soğutur kararlılıkla,
yaşadıklarım hayal mi gerçek mi anlayamam.

Nereden geldi bu haşin rüzgar derken,
Kafamda zor sorulara cevap ararken,

Gerçekler saklanırken, yakalanır,
Tüm bilinmezlikler aydınlanır.

Rüzgar beni bırakan kuşun kanatlarından esmektedir,
Soğuğuyla kendime gelmem için titretmektedir.

Kendime gelirim sonunda esen haşin ısrarcı rüzgarla,
Gördüğüm kuş ne KIZILKUŞ’ tur, ne de ona benzemekte,
Rengi kızıl değil kahverengidir, çizgili çizgili desenlidir
gerçek sadece bir serçe oluşudur.

Ben yine hayallere dalmışım,
Belki de bir serap yaratmışım,
Kendimi teselli etmek amacıyla bol bol kurgulamışım.

O an anladım ki ben bu KIZILKUŞ’(um)a fena çarpılmışım.



(KIZILKUŞ’(um) a seslenişim ve onu unutamayışım.)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

27.04.2012- 00:28