mukadderat...
dun sen benden gittikten sonra
ayı bulunduğu yerinden yıldızları ise yerlerinden sökü verdim karanlık çöksün istedim kalbime mukadderat bu olsa gerek’ki koptuk bir birimizden yüksek bir tepeye çıktıpm haykıra bildiğim kadar sesimin duyula bileceği kadar bağırdım allahım benim yazım acı çekmek mi diye göz yaşlarımla birlikte yağrmur’da benimle ağlamaya başladı sırıl sıklam oldum ben sevdiğime haykırıyorum yağmursa tüm acı çekenlere ağlıyor gittin gideli çiçekler soldu baharlar gelmiyor artık hep bir döküntü oldu hayatım tıpkı son bahar güzleri gibi güneş ne kadar ısıtsada bedeni’mi içim hep kış yaşıyor sevgilim kalbimden hep bir şeyler dökülüyor kopup gidiyorsun benden galiba sen içimde yavaş yavaş ölmeye başladın sevgilim.... yazan : Samet Karaoğlu |
içim hep kış yaşıyor sevgilim
kalbimden hep bir şeyler dökülüyor
kopup gidiyorsun benden
galiba sen içimde yavaş yavaş ölmeye başladın sevgilim....
Beklenen hep ilkbahardır gönlümüzde ama çok zaman sonbahar hüznüyle dalgalanır gönlümüz
öyle bir günde bu şiirle karşılaşmak güzeldi.
Kutlarım. Puanım tam.selamlar arkadaşım.
güzel söz...
Ne hasta bekler sabahı, Ne genç ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı, Seni beklediğim kadar
Üstad Necip Fazıl