Varoluş
Koyunun en ziyadesi idi karanlık
En ziyadesi idi yanlızlık çarklarının Dişleri ezerken bedeni çekilen dertler Kim bilirdi ki yaşam ışığı denen ışık Sonun başlangıç kapısı idi Sana soran var mı ki Var mı ister misin yaşamayı diye Yok sorulmadan gelinir dunyaya Dert çekenlerindir her anında Kapkara gecelerimde düşüncem hep budur Yanlzılık ah .. dert ah.. ve çaresizlik İnsan olmak zordur çok zordur Anlamak için düşünmek gerek Beklemeden isyanları çekmeden dertleri tek tek ince ince Anlayamaz kimse beni Anlayamaz derinlere inmeden istemsizce Bir çığlık bir yok oluş bir arınma anıdır Arınmadır acılardan ve sevinçlerden Arınmadır tüm çekilen dertlerden Son varoluşa atılan ilk adımdır Varoluş ancak son buluşla başlayacaktır. |
Tebrik eder sevgiler sunarım.