Ben senin kalbinin dürüstlüğünü sevdim;
Belki bu kadar benligimin içinde,
Ama benim olamamanını sevdim...

O kadar yakın o kadar candan,
Ama bir o kadarda uzakta,
Bende bir hasret oluşunu sevdim...

Sen benim olmadın ki hep o gidişlerinle.
Ben senin başkalarına bakan,
O kahve gozlerini sevdim...

Hep aynı dürüstlüğünü ve masumluğunu
Uzakta olsanda uzatıp ellerimi,
Ellerini bir türlü tutamamayı sevdim...

Ben hep senin yakınlarında;
Ama hiç yanında olamamayı,
Ben senin yokluğunu deyil varlığını sevdim...

Hayatımda bir şeylerin yanlış gittiğinde
Bütün yanlışlarımı seninile paylaşmayı
Bütün acılarıma,dertlerime ortak olmanı sevdim

Yaşadığım her kötülügü unutturmanı,
Her karanlığımda ışık olmanı,
Hep güç ve huzur vermeni sevdim..

Kimsenin sevememeyecegi kadar,
Kendimden bile haberim olmadan,
O kadar, işte o kadar delicesine sevdim..!!