“La ilahe illallah” Diyerek

Düşkün bir beyazı giyinmişti gün
İcazetsiz gülüşleriyle uyandırırken
Güneşi yakmış şarkıları terennümle
Başlatmıştı sakınmasız bir uzleti

İlk gözleri sahne aldı sabırsızın
Pencesiz bir ufku hayal etti
Bayraksız bir davanın hançeriydi
Henüz işaretlenmemiş bir öfke

Kimliksiz kelimelerle ağladığında
Göğün siperlerine çarelendi umudu
Umut sereserpe mutluluk olacaktı
Ki acele etti şeytan karıştı işe

Mavi siyah bir sabahın safında
Kararlı kavgaları olan kelimelerle
Kündeledi hayatın sultasını
Fikrini bağışlayarak güneşe

İlelebet yoklukları olanı sağdı
Hayalin havsalasından aşağı
Kendinden mülhem bir dalgayla
Üleştirdi yaratılmamış zamanları

Çılgın bir çığlıkla ileri atılan
Sevinç işeretli gülüşlerini
Buyur etti sağanağına
Hayat düetinin

Marazi bir kımıldanmaya yelteli
Aklı başka bir yerde gülleri
Derdest edip pür şekil
Aydırdı yarının bühtanlarına

Şimdi ne dedi şiir? nedir şair?
“Bilmek bildirmekle mükellef”
Sağırlığın ve körlüğün kutup başı
Varlığını koydu makama

Haklı nüshaları olan bir çok zamanı
Mevalisi olduğu güzelliklerle bezeyip
Ölümle denenmiş kadar cesurken
Adadı avazı çıktığı kadar yarına

Yarın ki bir hamleyle hilkatlenip
Muhacir soluklarla kahırlandı
Körlenen umudun azı dişlerini
Sivrilterek çiğnedi kalbi hallerini

Sevişgen bilincini açık tutup
Sureti haktan bir mesafeden
Sıçradı dimağının en üst sınırına
“La ilahe illallah” diyerek