...İMKANSIZ...
önce
seslenmiş gölgeydi anı taa içe işleyip hissedilene şaşırttı isimsizlikler geldiğinde göze sorular da cevaplar da imkansız oyun içinde oyun her söze yüklü başka anlam parmakuçlarına yazılı kader sese değen alınıp götürülüşlerin muhteşemliğine kaçaklığım sonra güzel kıvrımlar girdi gözbebeğime saplanmışlık gerçekliğinde dile geldi düşünce fikir özgür kaldı ama ayaklarına dikenler saplı arzulara her adım uzaklık hüzün arası acı var öğünde buz gibi değdiği her yer yine de almıyor aklım bu yakıcılık bu imkansızlıklarla nasıl nükseder etraf salkım saçak buzullarla kaplıyken uzağa gömülü kandil ışığı nasılda nazara çarpttı kararlı ya ayakta kalmaya ümitler o küçücük ışığa taptı... ASLI DEMİREL... |