sunum:
hayatlarını keşkelerle geçirip kendi uzağına yolculuk etmeyi unutan yığınların arasına sıkışıp sonra da onları toplamak için vakti kalmayan tüm insanlara adanmıştır...

* * *
sözcüklerle oynamaktır yaşam..
hissettiğin ölçüde
anladığın kadar
dokunduğun cisimlerden ibarettir yaşam..
bir kibritin ucunda
tutuşacakken düşler
koca bir kül yığını bırakır ardında
ne geçmişe dem vurur
ne de geleceğe özlem duyarsın..
donup kalmaktır orta yerinde yaşam.

bazen alıngan
çoğu zaman kırılgan
en kötü günden
en iyi güne ulaşmaktır yaşam..
çoçukken kavga edip
genç yaşta aşık olan
yaşlanınca da huysuzlaşan
en yakın zamandan
en uzak geçmişe ağlamaktır yaşam..

çocukların dillerinden düşmeyen gelecektir
oyunlarla süslü şarkılarla güzel
sevmek kadar özel bir yerdir
yaşlanınca gözlerde bir hiçken yaşam..

ne söyleyebilir ki lisan
kime güvenebilir ki insan
kaç hayat kaç lisan
kaç yaşam var doğada

öküzün boynuzunda dursa da zaman
yeniden yıkılıverse dünya...