Bazen acı dinmez, bazen de yağmur
Sevgilim gülümse, her şey unutulur..
Suskunuz bu akşam üstü, Hasrete yanmışız, neylersin.!
Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye, Kalırsa, sadece o hüzün kalır..
Sen de anladın ki yapa-yalnızız.. Buluşmamız yasak, Görüşmemiz uzak..
Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız, Neylersin.!
Ah güzelim, İncinmiş bir sesi vardır yağmurun; Yanaklarına vurduğunda hissedersin.
Ve bir veda sözcüğü, saçlarına, Titreyen bir öpücükle dokunduğunda
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.
Bir film sahnesi gibi, Akar gider ayrılık, Neylersin.!
Biz zaten hiçbir romanda, Kendi hayatımıza rastlamadık.
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı. Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.
Oysa, tuttuğumuz balıkları bile, Yeniden denize bağışlamıştık.
Biz, hayata dair, Hiçbir yanlış yapmamıştık..