//Her yanımda isyanlar
Ve her yanımda insanlar
Dayan diyorlardı bana
Buda elbet geçer diyorlardı
Ben nasıl dayanabilirdim ki bu gidişe
Nasıl ağlamazdım
Nasıl dağlamazdım yüreğimi
Nasıl tüketmezdim nefesimi
Hıçkırıklarıma nasıl engel olabilirdim
Bir beyaz kefene sarmışlar babamı
Ben nasıl uyuyabilirdim
Zaman artık nasıl geçerdi.//


offfffffffff bu nasıl bir şiirdi kardeşim. Yüreğim acıların hedef tahtası zaten.
Cennet meleklerim anne ve babamı hasretle,özlemle ve sevgiyle andım.
Ben bilirim...ayrı kalmaların acısını...ben bilirim...Kalbimin en güzel köşesinde
yaşatıyorum,yalan dünya dedikleri alemde yaşamaya çalışyorum.Yalnızlığa
alıştım ama annemin ,babamın yokluğuna alışamadım çok acı.Bir gün yeniden
onlarla o güzelim alemde beraber olacağıma inanıyorum.İçim duygu yanığı
oldu,yüreğimde özlem fırtınaları estirdin.Çaresizlik işte hepsi bu.
Tebriklerimle.Selamlarımla.