SENİN YERİNE DE ÖLÜYORUM
SENİN YERİNE DE ÖLÜYORUM
Senin yerine de seviyorum aylardır kendimi. Ne zaman aynaya baksam bir felaket. Ait olduğum yerde değilim, Kalbin beni çağırıyor belki ama aklın engelliyor gelişimi. Senin yerine de konuşuyorum kendimle. Ne zaman bir şiir yazsam tatlı bir telaş sarıyor, Acaba okur mu diye aklımdan geçiriyorum. Bir zaman geçiyor aradan, Mazinin hüzünlü notalarını dinliyorum, Hani şu ’bizim şarkımız’ dediğin. Senin yerine de okşuyorum yüzümü. Biraz soğuk ellerim ama yokluğun daha soğuk. Üşüyorum sabahı geç olan gecelerde. Oysa ne güzel ısıtırdın beni, Hasta yatağımın ayak ucunda. Senin yerine de öpüyorum kendimi, Biraz zor oluyor yanağımda ruj izi bırakmak, Doğrusu sen gittikten sonra daha da zorlaştı hayat. Senin yerine de sigara yakıyorum, Ama içki yok. Çünkü sensiz sarhoş olmanın bir tadı yok. Senin yerine de özlüyorum kendimi. Yanık bir bahar kokusu geliyor penceremden, Sonra hayaller, umutlar, aşk sözleri... Yani birlikte yaşadığımız ve düşlediğimiz her şey giriyor içeri. Senin yerine de şiir yazıyorum. Kendi adıma yazarken içine biraz sen atıyorum, Senin yerine yazarken içine biraz ayrılık katıyorum. Sonra bir sigara daha yakıyorum, İzmariti kırmızıya boyuyorum. Hatta kül tabağında son içtiğin sigaranın, Kırmızı ruj izi duruyor. Üşendiğimden değil bilerek yıkamıyorum. Senin yerine de ölüyorum bugün sevgilim, Sen Aşk’la yaşa... Emre DANABAŞ 17.04.2012 |