HayatÇok uzaklarda bir güneş doğuyor hükümsüz hayatların üstüne azala azala yok olmaya yüz tutuyor insanlık kuduruyoruz, pençeleşiyoruz arsızlıkla... Bir ay kararması, bir yağmur zelzeleye tutuluyor şehir kıyamında kıyametler kopuyor yürekte... Hüsrana dönüyor gece, kendi ellerinde pençeleşiyor can havliyle ölüm bile hayatla sınanıyor artık ölümsüzlük ve acının benliğindeki sonsuzluk durmadan can çekişiyor... Ölümün ve soğuğun arsızlığında Can havlinde geçiyor hayat… |