CEKETİNİ YAĞMURA ASAN ADAM
Herkes ceketini yağmurlara asamaz bilirim
Bilirim yurtsuzluktaki yurt özlemini Ne bir mermi anlatabilir hıncını, Ne de bir kötülük… Ceketini yağmurlara astığından beri Analar ve bebekler ağlamıyor, Sevgililer birbirine kavuşuyor, Durmadan yağmur yağıyor… Yalnızlığın mıydı seni üşüten, yoksa yurtsuzluğun muydu? Üç beş çapulcuya haraç mezat satıldığın… Yağmurlarda ceketini asıp gittiğinden beri Semalar ağlar sana durmadan… Yağmurlar durmadan yağar üstüne Yağmur yürekli insan, Gel vazgeç gittiğin yerlerden Beraber ıslanalım bu yağmurlarda Bu iklimlerde beraber donalım… |
kalemin var olsun..