HAYAT CESURLARI SEVERHer ne kadar bir kadına benzese de, Üşüyen bir kız çocuğuydu ruhu... O yüzden ejderin kanatları cazipti O yüzden ateşte kavrulmak zevkti... Arası nedir bilmiyordu. Ya çok üşüyordu Ya da kavrulup kavrulup yeniden varoluyordu Topraktan bir çömlek gibi barışmıştı alevlerle Doğası ateşti zaten Masum bir görüntüm var derdi Oysa başkacaydı bıraktığı intiba. Ah ne fırtınalar kopardı yüreğinde Ne çok korkardı Yüreği incecik porselenler gibi dayanıksızdı o şiddete Yine de dikilirdi karşısında tüm ejderlerin. Günün bir yerinde bir filmden ya da kitaptan öğrenmişti. Cesurlar da korkarlardı. Korkarken korkunun karşısında durabilenler cesareti tadarlardı sadece. Bu bir devri bitirip bir devri açmıştı içinde elbette. Susmasını da bilirdi. Bazı zamanlar susacak Bazı zamanlar şakıyacaktı tabi ki. Sözü dinlendiği zaman değerliydi. Hayat O’na bunu öğretmişti. |
Ama çok güzeldi zevkle okudum.
SAGLIKLA VE SEVGİYLE KAL