Disiplinsiz Şiir
Edebi gazel narasıyla tutuşup
Bir Cuma salasında Üstüme devriliyor erguvan bakışlarla Aklımı pençesinde zorlayan kederim Nöronlarım çıplak Ufacık bir hüzün ve gözyaşı Sanki asırlardır Eli elime değmemiş umut kırıntılarının Her günün yokluk vakti pusuyorum Şu Asi durmadan çağlar da Durgun gözlerine sel olur benliğim Hiç esamisi okunmuyor aksi sedamın Sevinçlerimi mazinin kalbine gömeli Tebessümlerimin kareleri geçiyor Selama duruyorum Efes’te bir oratoryoda sergiliyorum Mış fiilerinden kusursuz bir dramayla Dokuz oktavlık okuyup repliklerimi Çözüyorum ruhumun dizlerinin bağını Duymuyorsun kan kusuyorum Sanki her defasında bir parçamı daha kırıyor Tersinden akan poyraz gönül Duyusunu yitirmiş hercai çiçeğim Mor geliyor artık mektup kokusu Pembesini dudaklarımda kirleten Siyah gecelerin günahı Bilsem girer miydim? Sonumu yazacağını Bin bir ağıtla bedenimi kasıyorum Şu merdivensiz yüreklere tırabzan olmuşum Semazen ayinlerinin basamaklarından Hunharca itilip kakılırken Desteksiz inerken çöl sıcaklarından kutuplara Gözden çıkarılmış her ne varsa sırtımda Yükünü almış hamal edasıyla yürüyorum Bir buhran daha üfleniyor iliklerime İçine kapanan kapı ardını bilemezsin Son ümit daha susuyorum Şu çerçevesiz gölgelerin siyahından İçimin son vurgunlarını döküyor kalem Elime pamuktan şekeri vermeyecektin Elma tadında kandırılmışlıklara Sübyan dudaklarıma kırmızı bir yalanla Aşk çizmeyecektin tenlerimiz oynaşırken Hasat zamanında yakılmış bulduğum Harlanan ateşe odun etmeyecektin Meyhanelerde mey olmuşken sabrımın teli Fondip kadehinden taşıyorum Kendimi koynunda unuttuğumdan beri Bir türlü ayamıyorum ve yetişemiyorum ellerine Ellerin ki iflah olmaz bensizlikte Disiplinsizlikte ısrardayım şimdilerde Bu şehirde şiir okumak yasak bundan böyle Ben nasıl mıyım hep bildiğin gibi Hüznün deminde Beni boş ver Hani uğruna öldüğüm gözlerin nerede Nedense kenetlenemedik şaşıyorum mart 2012 |