NİYE BU CEVR-Ü CEFA,,,
Hayatın bir su misali akıp gitmesi,
Ömrün vadesini doldurması gibi, Her yalan,her kalleşlik,her ihanet,her vefasızlık,, unutuluyor geçip gidiyor... Her şey aslına rücu ediyor,, Ve;hepsinin açtığı yara kapanıyor zamanla, Geride izleri kalıyor gözyaşlarının damla damla.. Gidenler ardında; ..... "can kırıkları" bırakıyor sadece".... Olan ne gidene oluyor,ne geride kalana...! O zaman niye bu cevr-ü cefa..! Gün geliyor sadece sen kalıyorsun, Kendinle bir başına, Hatalarınla günahların la sevapların la,, Doğrun la,yanlışların la, Sırtındaki ağır yükle, Yüzündeki acı bir tebessümle,, Alnındaki gitgide derinleşen çizgilerinle.... Yine baş başa kalıyorsun kaderinde yazılı olanla...! Yaşanılanlar Unutulmuyor ama, Ne gidenler geri geliyor, Ne kalan tükeniyor bitiyor,, İşte tam da o anda,, Ardınıza baktığınızda,hatırladığınızda, Artık bir tek damla gözyaşı na değmediğini,, Yüreğiniz ve gözleriniz farkediyor.... Geride kaldığını kabul ediyorsunuz,, Keşke’lerinizin le,pişmanlıklarınızla...! O yüzden bir kelebeğin ömrü kadar kalan, Kısacık ömrünüzde,, Yüreğinizde kalmış olan son umut kırıntılarını, Sevgi ye dönüştürün son çabayla son bir gayretle,, Ve yanınızdaki kalana verin, Geç olsa da, Hiç değilse güç olmadığını göreceksiniz... Sadece kıymet bilin, Sevin,, İçten bir gülümseyin... Her rüya, Her türlü yorulsa da, Doğan güneşle sona eriyor unutmayın.... Sakın ha,,sakın ha....! 10.Nisan 2012 16.38 İstanbul |