En zorumuza gidendir “keşke”lerimizi paylaşmak
İç çekişlerimizdi bizi ele veren
Şart ekinin hikayesini kullanmak, kurtarmaz geçmişi
Boşunadır, yerinme, esef ve hayıflanmalar

Ezikliği yarım kalanların
Yaşanmışlığın tadına vardırmaz
Menzile varmanın hazzına ulaşamaz
Fırlamaz, yayda kırılan ok

Tril tril, üzerinize toz kondurmamışsınız
Suskunluklar dilinizde, “efendi” desinler diye.
Okuldan kaçmak mı? Heyecan çalmak bahçelerden,
El ele tutuşmak, sokaklarda öpüşmek,
Yağmurlarda ıslanmak, karda üşümek,
Samanyolu’nda dans etmek,
Göğüs göğüse sarılmadaki sıcaklık!

Kaç yaz geçti hayatınızdan, kaç bahar
Kaç haz yaşadınız, ya yaşamadıklarınız!
Ayıp mezarlıklarını dolduruyor
Şimdi isteseniz de yaşayamayacaklarınız

Hiç pişmanlık duymadım yaşadıklarımdan
Bir “iyi ki” dört “keşke”yi götürür hayatımızdan
Rüzgarlarla yarışmanın gururu var içimde
Gözlerimde “iyi ki” parıltısı, “keşke” nemi yerine

Metin Soydeveli

15.10.2007 İzmir