DENİZ KÜSKÜNÜM SANA
Deniz küskünüm sana,
küskünüm artık ben, küskünüm gözlerimin rengine küskünüm kendime, sana küskünüm deniz, dalğalarında yorgun benim gibi sahile vuran, limanlarında çok sessiz artık, benim gibi yalnızlığa gömülmüş, ve belli belirsizce yanıp sönen sessiz soluksuz fenerlerin bile sana küskün gibiler deniz, ne bir geleni var ne selam vereni, sığınırlar geceye yalnız kalmamak için, söyleşirler yıldızlarla sabaha kadar, küskünüm deniz sana küskünüm artık,huzursuzum içimi yalnızlık sardı, ne renginde gözlerim gülüyor artık, nede nağme tadında gelir dalğa seslerin, ne huzur buldum sende nede bir vefa, gözlerim ağladı oldu bir deniz, o deniz gözlerime rengini verdi, ve derin bir yalnızlığı içime serdi; Deniz küskünüm artık, küsküğnüm sana, deniz; Bir okyanus kadar doluyum sana, bir okyanus kadar mavi gözlerim...... Metin GÜRSOY 28/10/1989/Drağos/kartal/İST. |
saygılar benden