KORKARIM KARANLIKTAN
gece kurşun gibi ağır
heryer zifiri karanlık koskoca evrende bir başıma kaldım sanki gölgelerde canlandı çocukluğum içimde öyle büyük bir korku ki susturamadığım hıçkırarak ağlıyor çocuk yanım yalnızım çok yalnızım duvarları yık çık gel gölgelerin arasından bırakayım tüm korkularımı avuçlarına bilirsin korkarım karanlıktan hayat yapboz gibi hep bir parçası eksik yaşanmamış çocukluğumuza dönelim seninle birlikte eksikleri tamamlayalım saklambaç oynayalım ben ebe olayım sen yüreğime saklan karanlık gecelerimde çık gel saklandığın yerden al bütün korkularımı benden yanıma uzan bilirsin korkarım karanlıktan ağrılı diş gibisin yar sızısına dayanılmayan çekildiğinde yeri dolmayan seninle de olmuyor sensiz de kalsan yürek ağrısı söküp atsam kocaman boşluk yürek dolusu kan razıyım sızına senin gözlerine hapsettim bütün karanlıkları gece gözlüm yerini başkasıyla dolduramam çünkü bir tek sen bilirsin korkarım karanlıktan bir tek sen bilirsin sensiz uyuyamam Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN) |