BİR SEN BİRDE BEN
Bir seni kurdum gönlüme,
ağaçlar diktim ,kalbimden kopartıp çiçekler ektim Firdevs sanarsin sevdamı içinde mavi gökyüzünde uçan martılar. parlıyan duru bir guneş, ısıtır üşümüşlüğümü nefesinle Içinde sen olsun yeter bana, bir de ben. Bir küçük ev olabilir mesela, senin ile olur bir saray, sahilin baş ucunda, beklerim seni yedi renk yakamoz olursun, kalp atışlarımdan ne dert olur orda ne sıkıntı, çünkü orası ikimizin cennet köşesi. ve bir sen birde ben. Bu rüyaydı belki derin uykularda görülen gerçekleşmezdi hiç imkansızdı. O sen’ler, ben’ler, garipti ama, beni buralara kadar getirdi. Pişman mıyım diye sorarsan! Neden , neden olayım ? çünkü bunlar hepsi hayalden ibaretti, gerçek değildi ki , biliyorum. Hayatın çirkinliklerini görmektense hayalperest olmak güzeldi.. Kovar kalbim binlercesini senden başkasına yer vermez bir sen varsın kovarsın hep o beni zulüm etsen de o ben’e kapatsan da binlerce kapı hayalimdeki sen ,açar on bin kapı düşürsen de yere hep o sen , o ben’e, hayalimdeki sen, kaldırır yerden o beni. Söyle şimdi o hayalindeki sen’e, her seferinde gelip yerden kaldırmasın o beni, maziye atmami istediğın için o seni. Şimdi söyle kim kaldırır yok eder o hayaldeki seni ve beni ? Ne sen nede ben. Ayşe Kavak |