Bu gece dünden de uzun olacak!
Güneş tutsak karanlığın özüne.
Küsmüş ufuk aydınlığa,
Bütün dağlar baş kaldırmış,
Yücelmiş evrenin sonsuzluğuna.

Derin bir uyku sarmış yıldızları,
Ölümlerden ölüm beğenmişler bulutların ardında,
Sonsuzluğa kulaç açmış ay dede,
Nedendir? görünmüyor yerinde.

Sokaklar daha köhne, Işıklar solgun!
Rüzgâr sert, hava ayaz mı ayaz, üşütüyor gönlünce!
Arada bir duyulurken baykuş çığlıkları,
Tırmalıyor kulaklarımı köpeklerin tiz havlama sesleri.

Bütün bu karmaşa içinde
Bir ben uykusuz, bir ben kimsesiz, yorgun, bitkin mecalsiz,

Damarlarımda geziniyor yokluğun,
Kan yerine sen dolaşıyorsun kor gibi,
Yakıyor kavuruyor. Acıtıyor tenimi,
Keskin bir bıçak gibi yüreğime saplanıyor sonsuzluk!

Ağlamak, haykırmak, küfretmek geçiyor içimden,
Susuyorum!
İçime attığım her isyan, cellâdım oluyor,
Dolanıyor boğazıma yağlı bir urgan misali,
Boğuluyorum!

Bu gece
Yine uzun olacak dedim ya;
Uzun oluyor işte, bir türlü sökmüyor şafaklar,
Meçhullerde aydınlık,
Bu kargaşa içinde,
Bir ben ayakta, bir ben uykusuz, bir ben uyanık!
Seni arıyorum!
Yaradan şahit!

Ali KILIÇ-OSMANİYE