aşk büyürsoğuk kış akşamlarında tenimin ayaza kesen sahipsizliğine gözlerinin ılık dokunuşlarıyla yıldızlar eklenir karanlıklara eski bir eskimemiş resimde sepya renkli bir mutluluktan kopup gri bir ses yankılanır ıraklardan ve bir gong çınlar bir yerlerde hiçe sayıp bütün söz bitiren işaretleri yeniden başlanır noktası konmuş cümlelere bıkmadan ve bir daha...bir daha serilirken nedametsiz yaşanmışlıklar yeniden gözlerinin önüne ve içinden çıkılmaz bir labirentte kaybolurken düşler iki kereden daha çok kere yitilse de bitmek bilmez tünellerde direnilir ve bitilmez asla bitme... sonra bilse de bilmese de hayal de olsa hatta ve sızısı kimsesizliğin hiç bitmese de vazgeçilmez hiçbir şeyden yatılır koynuna akşamların ayazından kaçıp da çünkü aşk büyür anbean senli de sensiz de her şey bu kadar işte atilla güler |
sonra
bilse de bilmese de
hayal de olsa hatta
ve sızısı kimsesizliğin
hiç bitmese de
vazgeçilmez hiçbir şeyden
yatılır koynuna akşamların ayazından kaçıp da
çünkü aşk büyür
anbean
senli de
sensiz de
her şey bu kadar işte
ne kadar doğru bir tesbit.. kutlarım kalemi.. saygılarımla..