ÖLÜM ÂNI
Sessizlik bozulur bir gül mü açar yüzümde
Katmerleşen ölüm müdür gözbebeklerimde Baldıran zehri midir, dilimde büyüyen Samyeli midir yoksa ruhumu titreten. Perde kalkar, heyulalar mı gelir gözlerime Yoksa maverai bir bulut mu olur üzerimde Şad olup da gülmediğim küre-i arzda Mersiyeler mi duyarım ölüm anımda. Naçar kalırım, insanın dili tutulur Şakaklarım çöker, damağım kurutulur Cennet köşkleri mi huriler midir gördüğüm Zebaniler midir yoksa gürültüsünü duyduğum. Parmaklarımdan kan çekilir kurur damarlarım Bir ömür geçer gözlerimden, ağlarım Sürekli dönen bir çarktır bu insan yiyen Giden gelmez gelen durmaz diyen. Ruh çıkar kuru bir gövde, kadavradır kalan Anladım ve öğrendim, ruhmuş aslolan Saatin zembereği kırıldı, hayalmiş yaşanan Ben ölmedim, peki kimdir ortada yatan... Ahmet Selim GÜL |
selam ve dua ile..