Gönül EviAsi bir rüzgâr mıydın kader ? Kırdın kolumu-kanadımı, Dalımı ... Her gün yalnızlığımla Kol kola yürüdüğüm Islak kaldırımlara, Ve aynalara … Haykırdım durdum, Gözyaşımı, ahımı ... Katran karasıdır kaderim Kendimi bildim bileli ! Ne o zalimin zulmü değişti, Ne de perişan halim. Pul pul, Benek benek sarardı. Döküldü yalnızlığım, Dört duvarımdan. Söyle bana Tanrım ! Bu sevmenin günahı mı ? Yoksa cehennem dedikleri, Şu melun gecenin siyahı mı ? Biri gelip yaksın şu kandilleri Zifiri kubbede. Can çekişiyor anılar, Bir yaralı sevdanın kalbinde. Ne ölüyor! Ne de canlanıyor yalnızlık! Şu matemler dolusu, Gönül evinde. Celal Çalık 16 Ekim 2007 |
Ne de canlanıyor yalnızlık!
Şu matemler dolusu,
Gönül evinde.
Kutlarım iyi vurgulanmış ıssızlık. Saygılar..