bekle az daha
niyetlendiğim her düş kapanı sonrası
uykulara zerk olmuş sevda dönüp de sırtını ağrıdığını söylüyor başının karanlık koridorlarda sessizlik izi bile yok ki bulunsun sıcaklık kanepelerin ıssız kucağında kızılca bir yalnızlık kopuyor kıyametinde odamın lakin kim dinler kim çekilir köşesine iş başa düşüyor yine kırıntıları alıp elime uzanmalı görünmeyenin ötesine yakıp hüznü tutuşan bir ateşle düşme zamanı şimdi şiirsel bir şehvete özümde aşk özümde meşk göklere çizmeli yüzüme düşmüş cemreyi gözlerimle birlikte yıldızlarla doldurmalı simsiyah geceleri çalmalı yakamozlardan fosforunu sevdanın ve yanmalı dünya benim ateşimle bir daha çünkü gelecek aşk ve yitecek yılgın ayaz başlayacak bir sözle alaz bekle yüreğim biraz daha çok az kaldı çok az atilla güler |