_ŞEHİR_
Şehir puslu kirli ve suskun.
Nereye dönsem taş duvarlara çarpıyorum. Şehrin bağrı patlamaya hazır volkan, sessiz çığlığı kalbimi koşturuyor. _Nefes alamıyorum_ İki yüzü var şehrin ak ve kara. Kara yüzü, acılarla kavruk. Sessizce haykırıyor. Şehir kaybetmiş ruhunu , kirlenen suyuna ,toprağına,havasına ağlıyor. Yüreği hayallerle dolu başka diyarlarda , bedeni yaşamak uğruna zincirlere vurulmuş, _ Ruhlarla dolu bu şehir_ DAĞÇİÇEĞİ |