mavi kuşpamuk fırtinası utangaç düşlerim metal gecelere yenik bekleme boşuna kayacak yıldızını ilk kurgudan bu yana sönük çelik mavisi fenerlerle ışıtsam acep bu arş’ın yol ayrımı var mı ki dolanır dolanır aynı yere çıkarım tüm neferlerim terhis edilmiş yek ferd-i bedenimle nasıl kuşatsam hurçlar dolusu sarı samanı sermişler nizamın yedi katına o öküzün elimde yuları bu gönül hep sabr-ı sükunla mı uslanacak bıraksam ipin ucunu ve yekün olacak ey...kanadı mavi kuş erikler olmadı daha zamansız ne işin var balkonumda bak kuyruğu koptu terazinin biraz da sen yıldız topla kasım |