Mehmet - Son MektupDuam o ki; her hecem bu aşka dair olur Ömrüm zaten ebedi bu sevdanın beşiği Belki tekâmül eder, tek hecem şiir olur Öptükçe dudağımdan hasretinin eşiği Mehmet – Son Mektup Merhaba can kardeşim, Mehmet’im, aziz dostum Sana son mektubumu yazalı yıllar oldu Canan gitti ben bittim, canan sustu ben sustum Dünya ile bağımı çözeli yıllar oldu Cehennemden dünyaya kor ateşler indirdim Onlarla içimdeki yangınları sindirdim Fırtınamı söndürdüm boranımı dindirdim Gözyaşımı tespihe dizeli yıllar oldu Yılardır solumdaki meleğin halesiyim Bir ömürde bitmeyen bir aşkın çilesiyim Ben hâlâ bir tek onun en sadık kölesiyim Istırabı imbikten süzeli yıllar oldu Yeri gelince şişe milyon ayar altın da Bir bana derman yokmuş şişedeki altında Ne şişenin içinde ne şişenin altında Her köşe her bucağı gezeli yıllar oldu Şimdi dertleştiğimiz masanın başındayım Bu sefil meyhanenin en uzun kışındayım Derdimle tek vücudum, Musa’nın başındayım Yolu Kızıldeniz’e yazalı yıllar oldu Yakup’un gözyaşından azat ettim bu yurdu Ebedi hasret ile yansın diye buyurdu Var ettiği bu yurdu yokluğuna doyurdu Umudumun üstünü çizeli yıllar oldu Bana bütün ihsanı bir tebessüm bir bakış Sonra ilânihaye bütün evreni yakış Mevsimler de karıştı, hepsi ya hazan ya kış Penceremden son huzme sızalı yıllar oldu Bakışının zerresi cehennemi yakardı Hem öl hem ölme dedi. Medet diye yakardı Hem yandım hem üşüdüm, ya ateşti ya kardı Vücudun iklimini bozalı yıllar oldu Nihayet boşluk boşluk geceler sökün etti Zaman ilacım oldu ahvali sükûn etti Benim payıma düşen tek makam sükûnetti Yalnızlığın koynunda sızalı yıllar oldu Yıllar oldu Mehmet’im yıllar oldu kardeşim Yıllar oldu ufkumdan doğmayalı güneşim Umudu ısıtmaya yetişmiyor ateşim Yokluğun şarkısını yazalı yıllar oldu KenYA – Kenan Yavuzarslan 20 Ocak 2012 – Samsun |