ters köprü kuruyor ölüm
Çiçek dalında
şiir kağıtta güzel. Fazladan yerçekimi hissediyorum bu gece. Kırmızı bir ışık yanıp sönerken pencereme 3 km uzak bir yerde kuşlar susmayı tercih ediyor. Yanında değilsem beynimin en karanlık köşesine sıkışmış bir hücrenin içindesin demektir. Arkamı dönüyor kesintisiz yanıp sönen o kırmızı ışığı görüyorum. Ne işe yarıyor bilmiyorum. Kim koydu onu oraya? Ya da beni buraya. Çıplak bedeniyle ters köprü kuruyor ölüm ve cesaretin varsa bak diyor bak ve gör tersten hayatı… |