Bir geminin kamarası cama yansıyor gölgesi
Değişik çatık kaşlı şişirmiş dudaklarını
Bu ben miyim ?şaşkın birazda güleç
Bir uğultu hırsımı alıyor
sanki gemi suları yararken



Gülümsemeler şakacı haller
içimde kapılar çalınırken
Evde yok,yok,dönmeyecek sesi
dünyam yıkılıyor
Ben değilim bu olamaz
benden başka şekil yaratırken,
Mutlu ol şimdi hiç gülümsemeyen
yüzümü seyrederken




Kahkahalarınla gül arkamdan
istersen ağla şimdi,
Sıcacık sandığın dokunuşlar olsun
sahteliğinde gizli,
Bak sulara atıyorum gömülsün
sana yazdıklarım şimdi,
Çok geç bağırma arkamdan
gemim çoktan hareket etti



Rıhtımda deli gibi bağıran sesin
ve sen işte kayboldun,
Sevinsene yokum işte
süslü kutularda sahtelikleri
Ellerimle sildiğim camda aksim bak
gülümsüyor kurtuldum şimdi
Sensizlik cennetinde
yoran kalp atışlarımdan duruldum...


KİMİ BIRAKTIN RIHTIMDA?
SULARI YARAN BİR GEMİ
KAMARASINDA SURATI ASILMIŞ BİR KADIN

AMA BİRDEN SİLKİNDİ
ŞAPKASINI ÇIKARDI ,
SAÇLARINI ELLERİYLE DÜZELTTİ
KENDİNE GÜVENLİYDİ
NEREYE GİDİYORDU Kİ?
DÖNECEK MİYDİ?
YOKSA DA ?
AMAN SONUNU BEN HAZIRLIYORUM ,
HEP YAZIYORUM ASLINDA

DÜŞÜNEYİM
ŞİMDİ BU KADIN DÖNSÜN MÜ?
YOKSA DA O
SAHİL KASABASIN DA ?.....

neyse bir lokmacık çay yudumlayınca
gelir nasılsa ne olacağı aklıma..



binoş
yine kayıp sayfalarım iştee
şiir kıyısından akan yaşam ilee...