küllerimde kokun...namluya sürülürken kokun içimde her nefes, bir sen vurulur ayaz olur, kurşun olur sensizlik... parça, parça kenttim yine cinnet kol geziyor sokaklarda güneş, yine ölü doğuyor batıdan kumrular intihar kusuyor gri sabahlarıma vururken gece günahlara tırnaklarla duvara kazınır ihtiras düşler, sorgusuz çarmıha gerilir gece uykusuz, şehir çıplak, fahişeler yorgun. kapımda mı yoksa ölüm, çığlıklar, dilimde sus içimdeki her çığlık, ateşe mahkum. namluya sürülürken gece uykularım kurşuna dizilir içimde her sabah, bir sen vurulur avuçlarımda yokluğun küllerimde kokun. her sabah, kızıla uyanır gözbebeklerim ateş kusar, kan kusar bana susar ölüm... |