![]() ŞAİR ÖLDÜRMEK KOLAYŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Öldürülen Şairler-(12): Sa’dî
Makalemizde şiirin öyküsü. .............makale ise edebiyatdefteri.com sitemizin nesir-makaleler bölümündedir... Saygılarımla...
Ey şair dinlen biraz arkana şöyle yaslan !
Çamura düştü misket, ey çocuk sen de uslan! Fetih mi can gözünde, ilham mı kar tanesi?! Şair öldürmek kolay, bulunur bahanesi… * Şiirin mavisi düşsün dilinden Balık taşan su dibinde doğum var. Zorlama boşuna çocuk yanımı Kar gecesi soğuk, üşür ellerim …………………..Mendilinden Yansıyan bir rüzgâr canımı yakar Dostluğun miracı düşüncelerim. * Bugün yine bir şair, bir şairi öldürdü Bugün yine en ağır küfürler peşin peşin… Gelsin “Cem Şairleri” içimdeki divana Bağdaş kurup çöksünler ortasına güneşin Kandî, Şahidî, La’lî, Turabî ve Haydarî Goncalara sürsünler al rengini ateşin, Büksünler büklüm büklüm kelâm denen urganı Zaman Yusuf kuyusu, dibine uzatsınlar. (S)onra açsın anahtar, sonsuzluk kapısını Ç(A)tlatsın kabuğunu sohbetin tohumları Ve (D)önsünler saraya kovulan şehzâdeler Sa’d(Î) kırsın kalemi dost uğruna yeniden ……………………………..Mendilinden Kan damlayan sevdalar kafiyelerde gizli; Gizli bahçelerimin tam ortası cevizli… Şiire aç şairler hece yer, mısra dokur Sözcükler sözcülerin sözlüğünde uyuyor. Bir gün çatal kapıdan Cem Sultan çıkar gelir, Duygulu Çelebiler gözlerime doluyor… Şairin şairleri yaktığı iklim batsın Dilerim bundan böyle ………………Dost gülsün, dost anlatsın… Mustafa CEYLAN |
''Şair sen üzüldükçe ve öldükçe yaşarsın...''
Sanırım açıklamaya gerek bırakmıyor satırdaki anlamlar.
Tebrikler üstadım...