YOLA ÇAĞIRI
Eğile büğüle yol dağa varanda
Cılgalarda delirme, düşüp de yangınlara Çılgalar ışmar eden gülümseme dudağı Yokuşlar sende gizli, içine eğil anla, Serin göğse sarılırsın, inişlerde zamanla. Omuzların, dizlerin başlarsa titremeye Bil ki seccadeden ışık koparmış alnın Doruklar ışık emer, başlarken beklemeye Diklenen tozlu yolda acısı var çalının Hüznüne gark olursun suskun söğüt dalının… Mavi bir karanlıktır uçurum ağızları En ince kılcal köke dayanamaz kayalar Doldur boşluğunu Yusufça düş kuyuya Gül tomuru gözlerin gizlensin son uykuya. Sis düşsün zirvelere, kefen beyaz unutma… Tak heybeyi omzuna, “Bizim Yunus ol”, gel! Gün ışımadan davran gayri yiğidim. Yolu giyin sırtına, yol aç yol üstüne, yeni yol Belle ki, sanadır bu son öğüdüm : Tut nefsini, yakapaça atıver |
Kutlarım şiire duygu ve emeğinizi,verdiğiniz için...
Çok çok Beğendim...
...................................Saygı ve Selamlar