Nasıl sorsam sana bu soruyu, bilemiyorum.
Ama dilsiz gözbebeklerine sakladığına eminim cevabını.
Belki de birkaç damla gözyaşı intihara kalkışıp atlarsa gözlerinden,
Şahadet niyeti son bir fısıltıyla söyler diye umut ediyorum cevabı,
Ve konuşturuyorum senli anıları..

Sana sevdiğimi söylerken ki hâlimi hatırla,
Kekeme repliklerde zorlanışımı.
Yüzüm kızarıyordu o zaman değil mi ?
Dudaklarım tir tir titriyordu akan gözyaşlarıyla öpüşürken.
Karşılık alamamaktan korkuyordum içimde büyüttüğüm sevgiye,
Aşağılamandan belki,
En çok da kızmandan aslında..
En sonunda söyleyebildim,
Sen de seviyorum dedin sonra bana.
Sevindim,
Sen benim sonum olmasını istediğim ilkimdin,
Kimse sana benzemez, benzeyemezdi asla.
Ki hâla daha benzemiyor..
Yarı ilahi bir kadındın gözümde,
Melek bile derdim bu yüzden sana.
Kanatlarını cennette mi unuttun ? diye sorardım en çok da..
Gülümserdin,
Sen öyle bir gülümserdin ki anlardım,
Gülüşün cennete açılan bir kapıydı,
ve ben o kapıyı aralamış,
Cenneti bulmuştum,
Cennet sendin aşkım.
Unuttun mu ?
Ama sonra sen gittin,
Ben bittim,
Şimdi sensizlik denilen bir cehennemdeyim..
Yanıyorum..

Yanlış anlama.
Gittin diye kızmadım asla sana,
Küsmedim benden bir yarımı alınca, koparıp götürünce zorla..
İlk gün ki gibi, seni hâlâ sevdim, sevmeye de devam ettim.
Senden bir haber almak istedim.
Sordum seni, yalnızca bir soruya cevap bulamadım.
Kulaklarım başkalarını sevdiğini de duydu.
Şimdi söyle,
Bana benzeyen oldu mu.. ?

Ahmet Kastancı