Bir zamanlar insandık
Masumluğun boş çerçevesine bakardık
Sonra bakmayı da unuttuk
İyiliğin çiçek açmamış ağaçlarının altında oynardık
O neşeli oyunlarımızı bıraktık
Dili olmayan dürüstlükle alay ederdik
Gözü görmeyen yalancılar olduk
Her şey parayla değişti dedik
Tüm suçu Lidyalılara attık
Masum insanların silahıydık
Sonra o insanlara ateş ettik
Yıllarca tanrıyı kandırmaya çalıştık
Hala farkında değiliz ama kendi kendimizi kandırdık
Mert adamı yerinden ettik
Namerdi adamdan saydık
İsteyene yardım etmedik
Yardım diye neler neler çaldık
Böyle yapa yapa kendi boşluğumuzda kendimizi bitirdik

Evet bir zamanlar insandık
Ya da biz öyle sandık.