Korku,
Tutkusuydu belki insanların birbirlerine
Can alıcı hevesleriydi
Ağlama teşebbüsüydü hayallerin her birine
Aşkıydı belki kim bilir
Cücelerin devlere...

Ateş,
Hayali olabilir üşüyen küçük bir çocuğun
Karanlıkta yolunu arayan bir yolcunun
Ya da bir şahsı olabilir hatırlanmak istenmeyen bir hatıranın
Nereyi yaktığına bağlıdır ateşin.


Sadakat,
Hiç bozulmamıştır ahengi
Gökkuşağı renklerinin birbirlerine olan sadakatinin
Tertemizdir hala yaprakların ilkbahara olan sadakati
Sadakat sevgi dışında hiçbir şeyle sağlamlaştırılamaz
Bir tek insan bakar sağlamlığına köpeğinin zincirinin.


Vicdan,
İnsan aklının mahkeme salonudur
Tüm ışıklar söner birden
Avukat yok bir hakim vardır bir de sanık
İkisi de sen..
Eskileri yeni suça olmuştur muhakkak tanık
Hepsi idamını ister senden
Ama yapma panik
Sonunda beraat edersin hepsinden.


Elem,
Mezar taşının rengidir elem
Soyut değildir
Küçük bir çocuğun gözlerinden akarken görürsünüz onu
Ya da duyarsınız oğlunu askere gönderen bir ananın ağzından
Bizimle beraber yaşar Kader’in yakın arkadaşıdır
Sorsan söylemez adını
Ama tecrübeler öğretir sana onun tadını.



Tutku,
Zamanla başlar insanın tutkusu
Tutsağıdır zamanın
Zamanla değişir tutkusu insanların
Eskileri şimdiden seni unuttu
Yaşlandıkça terk edilirsin,bırakır seni tutkuların
Ömrünün sonunda son tutkun olur zaman.