ALACANIN BEYAZA DÖNDÜĞÜ GÜLÜMSEME
**
Yüreğime bırakılan yalnızlıklara aldırmadım gülüp geçtim taksaydım kafama basamak olurdu yarınlarıma ve sen kimsesiz olurdun gelmek alacanın beyaza döndüğü gülümseyiş gitmek akşam güneşiyle kaybolan umut belli belirsiz gözlerin delerdı kaybolurdu gecenin maviliğinde sana bakmak ne kelime gözlerim sana her bakışında çekinir yeşile dönerdi zaman durur yosun kokardı sesine de sevgine de yoldaş ederdin yüreğine düşen çığlıkları inleyen her vapur düdüğü karanlığı yırtar yanlızlığa tecavüz ederdi sen her seferinde çoğalır ben garipsedimdi |