1461.gün
’
sensiz geçen 4yıl ve 1461 doğan güneş... sensiz gülüşlerim ve sensizliğin ortasında boğazıma duruşların... gelen geçen yaralanışlarım,Rabbimin derman oluşları... evimiz,çatımız,demir parmaklıklarımız, bahçen,tamir malzemelerin,evdeki soba, kapıdaki ekmek verdiğin köpekler hepsi sensizliğe alıştı belki de... ya biz? özledik,yandık,ağladık ama bütün dualarımızla hep seni andık... elimiz,yüzümüz ak pak,yarasız beresiz ama göğsümüzde hep o yumruyla, canımız acıya acıya yaşıyoruz... ve anılarınla,soyadınla,senin ailen olmakla dimdik ayakta duruyoruz... geçen bu 1461 güne rağmen sana olan sevgisi azalmayan ailenin dualarındasın... BABACIM... |