“HEP GÜL SEN…”

“Hep gül sen, gülmek sana yakışıyor.
Hep gül sen gözlerim kamaşıyor.
Hep gül sen gönlüm dolup taşıyor,
Hep gül sen ! bak bana da bulaşıyor…”

Hep gülersen sen sevdiğine
Ve hep gülersen sen fark edip güzel şeylere
Hep güldürürsün sen sevdiğini kendisine
İçine sevgi sıkıştırılmış birden çok güzel sözlerle,
Hem karşılığı alınır yine,
Güldükçe, güldürüldükçe,
“Hep Gül Sen ? “ diyen bir yüreğin içten dilekleriyle !!!...
Tabi ki,“Hep Gülersen,”
Ancak güldürbilirsin sen ?
Yani bir insan gülmesini biliyorsa yerli yerinde,
“Hep gülmesini ister,kendini seven birinin de ?!...”
Bunları okumuştum ben bir “Mutluluk” reçetesinde…

İçi zengin kafiyelerle donatılmış bir şiirdi bence,
Hem emek ve hem de hesaplı cümlelerle !
Kaptırmıştı kendini harfler, düzenli bir sıra içinde,
Anlamlı duruma gelinceye dek şiirin büyüsüne !...

Yolcu ediyorum bundan sonra sırada olan şiirinize…..
Ve güle güle uğurluyorum sizi ilhamınızın o efsunlu memleketine !!!...











Onatça tarafından 3/15/2012 1:21:45 PM zamanında düzenlenmiştir.

Onatça tarafından 3/15/2012 1:38:42 PM zamanında düzenlenmiştir.