ÂDEMOĞLUNUN ÇİLESİ
Fıtratımın düğümü bu kadar önemli mi?
Kuşkunun civârına ekilmekten usandım. Kimse bakmaz hâlime bakışlarım nemli mi? Gıybetin duvarına çekilmekten usandım. Altı üstü insanım! Ne eder ki ederi? Sarmış hissiyâtımı; maddiyâtın kederi Zâhir, doymak bilmiyor bu kemikle bu deri Hırsların efkârına takılmaktan usandım. Yoruldum dört dönmekten benliğin etrafında Dediler; “Çok gezinme bencilliğin safında.” Pusulayı şaşırdım idrâkin tarafında Pişmanlık çamuruna çakılmaktan usandım. Kendin olmak ne zormuş; niyet, zaafa seyyal Bırak insânî ömrü; ölümü bile hayâl! Besliyor düşmanlığı riyâ sofrasında yal Cehennem diyârına çıkılmaktan usandım Usandım derûnumda derûnumdan kaçmaktan Usandım yüreğime haksız cephe açmaktan Usandım hatalardan döne döne geçmekten Beterin beterine dökülmekten usandım. Aklı takas etmekmiş sevdaların bedeli Başıboş geziyorum bendimi terk edeli Aşkı bilenler(!) bile demiyorlar ki deli Ayyaşlar katarına sokulmaktan usandım. Kimsesiz kalan bilir yalnızlıklar nasıl dar! Zihnimdeki karaltı bin vesvese fısıldar Boğuştuğum vicdânda belki mahşere kadar Günahkâr mezarına tıkılmaktan usandım. Uslanmadım kendimden ki kendime zararım Umarsız felsefemde bilmem ki ne ararım? A, demimi kaybettim; medârıiftihârım! Gölgemin azarına yıkılmaktan usandım. 14.03.2012 Salih ERDEM / AYDIN |
Şiirinizin tamına baktım, bir kez daha bir kez daha baktım. Baştan sona kadar yazmış olmak için yazılmış bir dize yok. Baştan sona kadar manidar. Duygu yüklü, felsefi, lirik, dili çok zengin ve çok çok güzel bir şiir.
Üstadımı yürekten kutluyorum.